در جریان رگ هایم باش

کار از دست و دست از کار افتاده

چون ماهی که در شبکه ی اضطراب مقّید گردد بنیاد تپیدنم گرفته است

گفتم اگر مطلب استیصال من است، سرگردانی ات برای چیست؟

از دم دود می شوم تا به زبانت آیم

که تشنگی ات عهدی ست با لب هایم

شک نکن!

که طریقت منم

وقتی بر شانه ات آسمان می کنم

به جهان گفت باش

و جیم از خاصیت افتاده بود

وقتی کلاغ ها به دانه نوک می زدند

غلتیدم و پاهایم را چون جنینی در شکم آوردم

سه کودک داشتم

و از پشت دریچه چهچهِ پرنده، چه چهِ پرنده، چه چه، چ

در تنم بودم و هنوز صدای ملک خاتون از شیراز می رسید