شعرشناسی شناختی به طور کلی درباره ی خوانش ادبیات است. این جمله تا حدی ساده جلوه می کند و پیش پا افتاده به نظر می رسد. حتی می تواند به مثابه ی تکراری دقیق تلقی شود، از این رو که شناخت باید با فرایندهای ذهنی از جمله خواندن سر و کار داشته باشد و شعرشناسی باید فن ادبیات را در نظر بگیرد. اما در واقع چنین جمله ی ساده ای همان نقطه ی آغاز بحث ماست. برای اینکه دقیقن متوجه بشویم که این کتاب درباره ی چیست، نخست باید به طور شفاف منظور از «خوانش» و «ادبیات» را توضیح بدهیم. پاسخ به این پرسش ها ما را با مهم ترین بحث هایی مواجه می کند که انسان را به عنوان هویتی مستقل، هوشیار، آگاه و نقادی که توانش زبانی و ادراکی را با یکدیگر به اشتراک می گذارند، مطرح می کند. در خلال توضیح این مفاهیم، نمی توانیم خود را با پرسیدن سؤال های مهم و مشکل قانع کنیم؛ بدین معنا که سعی می کنیم یا پاسخ ها و یا دست کم مسیر رسیدن به راه حل ها را فراهم کنیم.
