فراقی

در نیزار قدم می‌زنم

روز رفته رفته کوتاه می شود

احساس می‌کنم که فرصت کم است

در نیزار قدم میزنم

احساس می‌کنم که این خراش‌های کوچک

زیباترم می‌کند

قدم می‌زنم

و شعری را زمزمه می‌کنم

با هیچ‌کس

از تو چیزی نمی‌گویم

باد بی سبب نی‌ها را

به ناله وا می‌دارد.