هوس خوشبختی کرده ام

غروب تهران

این غروب

مثل سربازهای خاکی و خسته و خاکستری

که از جنگ برمی­گردند

تهران را غبارآلود می­کند

خودم را

با سرخوشی­های یک سرباز به خانه آمده

مشغول کردم

فایده نداشت

جنگ از دست­های من بزرگ­تر بود

و اتفاق­های بزرگ از قلبم بیرون می­زد

صلح

مثل یک دسته‌گل روی مزار

تنهاست.