مؤلف بر این عقیده است که تراژدی در مقایسه با حماسه، کمدی، هجو و ادبیات غنایی ـ که جملگی بازنمایی زندگیاند ـ جایگاه بنیادیتری دارد. او میگوید تراژدی اصیل، یعنی جوهر بینش تراژیک زندگی ـ که اولین بار در درام یونانی پدیدار شد ـ شامل یک قهرمان تراژیک و جستوجو و آشکارسازی «تعالی» است و هرگاه نوعی رازورزی «استعلایی» در اثر وجود نداشته باشد، آن اثر دیگ...