از زاغه‌های ننگِ تاریخ ستم من باز بر‌می‌خیزم از دردهای ریشه‌دار مردمم من باز بر‌می‌خیزم سیاه اقیانوسی‌ام، موّاج و پهن گاهی فرا و گاهی فرو در می‌کشم، توفنده لحن آری، برمی‌خیزم «مایا آنجلو»..

به یاد می‌آورمت همان‌طور که در پاییز گذشته بودیکلاه طوسی و دلی آرامبا جنگ شعله‌های گرگ و میش در چشم‌هایتو برگ‌های افتاده در زلال روحتپیچیده به بازوانم همچون تاکبرگ‌ها همه صدای تو بودند، آهسته و آرامش ..

راه و رسم زندگی همین استمادرم این را گفتو مرا که اشک می ریختمبه سینه اش فشردبه گل و گیاهی فکر کن کههر سال در باغچه‌ای می‌کاریآن‌ها به تو می‌آموزندکه آدم‌ها همباید بپژمرندفروریزندریشه کنندبرخیزندتا این..

سروده‌های ماریا سایمنانزوایم را دوست دارمهمین خرقه که بر دوش کشیده‌اماز هنگام که از کیسه‌ی زهدان بریده شدمهمان که تا سالخوردگی خواهم پوشید.حجابی است هم غنی و هم ظریفهمین کفن با دندانه‌ی روحاین میان پر..

باران به باد گفت،«تو پیش بران و من تیرباران می‌کنم»و هردو باغچه باغ را چنان کوبیدندکه گل‌ها به زانو در آمدند،و خسته و کوفته فرو خفتند... گرچه نمردند.می می‌دانم که گل‌ها چه احساسی داشتند...

شاید این تو باشیکه اکنون مرا به سوی نغمه‌های حقیقی رهنمونی(که می‌داند؟)شاید آنکه دستگیره فانی را می‌گرداندو قفل را می‌گشاید تو باشی.پس اکنون سرانجام باید بگویم:بدرود، و درود بر تو !ای خیال من..

شعرهای آگوتاکریستوف با موج ها و توفان های قصه های کوچک تیز و برنده شده اند.ریتم و جنبه ی موسیقیایی این شعرها وقتی ظاهر می شود که ان ها را با صدای بلند می خوانیم. در این کتاب، خواننده با سبکی بی زینت ..

..