صدای تیر ربود از دهان کلامم راستاره پر پر شد!نسیم از نفس افتاد؛رنگ ماه پرید...دگر کجا ببرم حرف ناتمام را ؟..

حرف‌های ما هنوز ناتمام...تا نگاه می‌کنی:وقت رفتن استباز هم همان حکایت همیشگی!پیش از آن‌که باخبر شویلحظه عزیمت تو ناگریز می‌شودآی..ای دریغ و حسرت همیشگی!ناگهانچقدر زوددیر می شود!..

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایمولی دل به پاییز نسپرده‌ایمچوگلدان خالی، لب پنجرهپر از خاطرات ترک خورده‌ایم...گواهی بخواهید، اینک گواه:همین زخمهایی که نشمرده‌ایم!..

..

..

پنهان که پشت صورتک پیرسالی‌امآیینه نیز فهم نیارد چه حالی‌امگل کرده باز شیطنتم بعد سال‌هاباید بیایی و بدهی گوشمالی‌امآنقدر پرسه می‌زنم این کوچه را - که تا -باور کنی که گمشده‌ی این حوالی‌ام..

پنهان که پشت صورتک پیرسالی امآیینه نیز فهم نیارد چه حالی امگل کرده باز شیطنتم بعد سالهاباید بیایی و بدهی گوشمالی امآنقدر پرسه می زنم این کوچه را_که تا_باورکنی که گمشده ی این حوالی ام..

سپیده‌دم دیگری، بعد از یک فتح مشکوکتماشاگر بازی باد و خاک استمیدان متروکدر آن چرخش کاغذین کلاغانورق پاره‌هاآرزوهاو یک پرچم خستهدر نوک دیرکبر استادیوم گمشده، بادبانی سه رنگ استبا رقص رنگین کمانی.....