جلیل دوستخواه
جليل دوستخواه در پانزدهم شهریور سال ١٣١٢ خورشيدي / ششم سپتامبر ۱۹۳۳ میلادی در اصفهان زاده شد. دوره‌هاي آموزشي مكتب سنّتي، دبستان، دبيرستان و دانشسراي مقدّماتي را در زادگاهش گذراند و در سال ١٣٣١ در يكي از روستاهاي اصفهان به خدمت آموزگاري پرداخت. در سال‌هاي ١٣٣٣ تا ١٣٣٤ در تهران و استان فارس به خدمت نظام‌وظيفه سرگرم بود و پس از آن براي آموزش دانشگاهي به تهران رفت و در سال ١٣٣٦ در دانشكده‌ي ادبيّات دانشگاه تهران پذيرفته شد و دوره‌هاي آموزشي در رشته زبان و ادبيّات فارسي را تا گذراندنِ پايان‌نامه (آیین پهلوانی در ایران باستان با راهنمایی استاد محمّد مقدّم) و گرفتن درجه‌ي دكتري در همان رشته در سال ١٣٤٧ پشت‌سرگذاشت.
دوستخواه در سال‌هاي آموزش دانشگاهي، با سازمان لغت‌نامه‌ي دهخدا وسازمان فرهنگ فارسي (زيرِ سرپرستي دكتر محمّد مُعين) و شماری از نشريّه‌های ادبي و فرهنگي پايتخت همكاری داشت و گفتارها و نقدِ كتاب‌هايی از او به چاپ رسيد. در همان سال‌ها، در پاره‌ای از كارهای پژوهشی، دستيارِ استادانِش بديع‌الزّمان فروزانفر، جلال‌الدّين همايی، دكتر پرويز ناتل خانلری، دكتر صادق كيا و دكتر محمّد مُقدّم بود.
او از سال ١٣٤٧ تا سال ١٣٦٠ كه بازنشسته شد، به خدمت در دانشگاه اصفهان و در كنار آن، دانشگاه جندی‌شاپور در اهواز و دانشگاه دُرهام در انگلستان به درس‌دادن و پژوهش اشتغال داشت. پس از سال ١٣٦٠ و تا پيش از كوچيدن به استراليا (در١٣٦٩) نيز در دانشگاهِ آزاد (شاخه‌های شهركرد و نجف‌آباد) سرگرم درس‌دادن بود.
دوستخواه از سال ١٣٤٤ در تدوين و نشرِ گاهنامه‌ی جُنگ ِ اصفهان با زنده‌يادان هوشنگ گلشيری، اورنگ خضرايی، احمد ميرعلايی و دوستان ديگر خود اميرحسين افراسيابی، محمّد حقوقی، ابوالحسن نجفی، احمد گلشيری، روشن رامی، مجید نفیسی و مرتضی رستميان (و كمی ديرتر زنده‌ياد كيوان قدرخواه، يونس تراكمه، احمد اخوّت، محمّدرحيم اخوّت، ضياء موحّد و محمود نيكبخت) همكاري كرد كه تا سال ١٣٦٠ يازده دفتر از آن چاپخش شد.
برخي‌از كارهاي اين پژوهشگر، اين‌هاست: گزارش فارسي‌ی ِآيين‌ها و افسانه‌هاي‌ايران و چين باستان، مجموعه‌ای از گفتارهاي پژوهشي ِ دانشمند پارسي جهانگير كوورجي كوياجي (فرانکلین و جیبی، تهران - ۱۳۵۳و چند چاپ دیگر). گزارش پژوهشي‌از استاد ژاپني شينيا ماكينو به نام آفرينش و رستاخيز، پژوهشي معني شناختي در ساختِ جهان‌بينيِ قرآني (امیرکبیر، دو چاپ، تهران- ۱۳۶۳و ۱۳۷۶). ویرایش ِ داستان رستم و سهراب به روايتِ نقّالان، نقل و نگارشِ مرشد عبّاس زريري (انتشارات توس، تهران - ∙۱۳۷). پژوهش‌هايي در شاهنامه، دومين مجموعه از گفتارهاي پژوهشي ی ِ جهانگير كوورجي كوياجی (نشر ِزنده رود، اصفهان - ۱۳۷۱). گزارش اوستا، كهن‌ترين سرودها و متن‌های ايراني- دو جلد (انتشارات مروارید، تهران- ۱۳۷۳تا ۱۳۹۱، شانزده چاپ).
دوستخواه از سال ١٣٦٩ تا كنون به دلیل‌های خانوادگی، در كشور استراليا به‌سر مي‌برد. او دفتری پژوهشي به نام كانون پژوهش‌های ايران‌شناختي در این كشور بُنيادگذاشته است و در كارهای فرهنگي همچون فراخواندنِ ايران‌شناسانِ نامدارِ ايراني و جُزايراني به استراليا براي سخنراني و نيز همکاری با كتابخانه‌ي‌ايراني در سيدني و كتابخانه‌ي گويا در شبکه‌ی ِ جهانی، با كوشندگان فرهنگ ايراني در اين كشور، همكاري كرده است و مي‌كند. همچنين از راه سامانه ی ِ كانون پژوهش هاي ايران‌شناختي در شبكه‌ي جهاني با بسياري‌از انجمن‌ها و سازمآن‌ها و نهادهای آموزشي و پژوهشيا ايران‌شناختا در ايران و ديگر كشورها، پيوند و داد و ستدِ روزانه و با مهم‌ترين نشريّه‌های ادبی و فرهنگی چاپی و دیجیتال در ايران و سرزمين‌های ديگر، همكاری قلمی دارد. دوستخواه در سال‌هاي ١٣٧٢و ١٣٧٣ بر پايه‌ی فراخوانِ دانشگاه كلمبيا در آمريكا به نيويورك رفت و در دفتر دانشنامه‌ي‌ايرانیکا به عنوانِ ويراستار، زير سرپرستي مهین ویراستار، استاد دكتر ان يارشاطر به کار پرداخت و پس از آن نیز به همکاری ویرایشی با دانشنامه، ادامه داده و درآمدهایی نیز در آن منتشرکرده‌است.
اوستا (1-2)
اوستا، میراث مشترک فرهنگی جهانیان، کهن ترین سرود و نوشتار ایرانیان و نامۀ دینی مزداپرستان است. بخشهای گوناگون این مجموعۀ کهن، از زمانی درحدود نیمۀ هزارۀ دوّم پیش ازمیلاد به بعد پدیدآمد و درطول سده های..
11,000,000ریال