شعر و کودکی

مسئله این است که آیا شعر نوعی بازگشت به کودکی است ؟

البته این سخن که شعر گونه‌ای بازگشت به کودکی است گه‌گاه در اینجا و آنجا مطرح شده است، اما معمولا در حد یک تشبیه و نه بیشتر. آیا می‌توانیم از دستاوردهای تحقیقات علمی در مورد طرف دیگر تشبیه (کودکی) استفاده کنیم و چراغی را که به دست روانشناسان کودک به ویژه پیاژه در خانه‌ی کودکی روشن شده است، به وسیله‌ی آینه‌ای به خانه‌ی تاریک شعر بتابانیم؟ با این فرض که شعر و کودکی دو خانه‌ی قرینه و همانند و همسایه‌ی دیوار به دیوارند یا اصلا دیواری در میان نیست.

نگارنده در این دفتر پس از مقایسه‌ی همانندی‌های تفکر کودک و تخیل شاعر همراه با نمونه‌هایی از شعر سنتی و معاصر ایران به بررسی چرایی و چگونگی این بازگشت می‌پردازد.