میز گربه

اوایل دهه 1950، پسربچه ای یازده‌ساله در سریلانکا سوار کشتی می‌شود تا به انگلستان برود. او وقت غذا پشت «میز گربه» می‌نشیند -دورترین میز به میز ناخدا-تا همراه گروهی از آدم‌بزرگ‌هایی از طبقه‌ی فرودست جامعه و دو پسر بچه‌ی دیگر غذا بخورد، هر یک از این آدم‌بزرگ‌ها حکایتی برای این پسر بچه‌ها دارند و آن‌ها را برایشان نقل می‌کنند: مردی برای آن‌ها از موسیقی جاز می‌گوید، و مرد دیگری برایشان دری به دنیای ادبیات باز می‌کند.

مایکل اونداتیه در «میز گربه» وارد دنیاهای غریب دوران کودکی می‌شود و مکاشفه‌ای را پیش پای آن‌ها می‌گذارد که برای هر انسانی در آن سنین دنیایی اسرارآمیز  و پر از پرسش‌های مبهم و غبار آلود است؛

دنیاهایی که با تمام بازی‌ها و شیطنت‌های سر خوشانه و کودکانه‌اش، دنیایی معصوم و دست‌نخورده است.