تاریکروشنا

در رنگ خفته است
عطر گُل کاکتوس
تا عاشقانه ترین نگاه جهان
بیدارش کند.
بر صندلی سرد
به خواب می روم
کنار غروبی ته نشین
در فنجانِ تلخ،
تا پروانه های گرم نگاهش
از پشتِ گردش کلید
بیایند و آرام
پلک هایم بگشایند.