روی نعش دیکتاتوری ایستاده ایم و عکس یادگاری می گیریم که روی نعش ما می ایستاد و عکس یادگاری می گرفت ما دیکتاتورهایی هستیم که فقط به عکس یادگاری فکر می کنیم.....

با چشم‌های زردپاییز در ایوان خانه نشسته بودو من پرندگانی پیر فکر می‌کردمکه دیگر هیچ کوچیاز مرگ دورشان نخواهد کردبه اینکهتنها چند پله‌ایمدر فاصله‌ی دو پاگردو نبض دست‌هایمتیک تاک بمبی‌ستکه زمان انفجارش ..

..

تو نیستی و هنوز مورچه‌هاشیار گندم را دوست دارندو چراغ هواپیما در شب دیده می‌شودعزیزمهیچ قطاری وقتی گنجشکی را زیر می‌گیرداز ریل خارج نمی‌شود..

اینجاخاورمیانه استما با زبان تاریخ حرف می‌زنیمخواب‌های تاریخی می‌بینیمو بعدبا دشنه‌های تاریخیسرهای همدیگر را می‌بریم..

..

هیچ اعتمادیبه رویای لبانت نیستاینجا فصلی شکستهو گرده‌هاطغیان کرده‌اندیادم نیست چگونه به دریا می‌رسیدپایان آبی آسمانچشم می‌دوزمتا شایدبغضی گشوده شود...

کتاب اگر تنهایی دندان در بیاورد/ دایره هر چه بزرگ تر ....... نقطه اش، کوچک تر ....... وقتی به خودم آمدم ....... که دایره بزرگ شده بود ....... زن بیرون دایره ....... باید اول دایره را پاک می کرد ..... ..