خودکشی دسته جمعی نهنگ ها

شکسته است
که حلقه ی محاصره ی نت های موسیقی را
نخواهی داشت
انگار تحمل گرسنگی حرف هایم را
اقیانوس
دارم به سمت قلبم اشاره می کنم:
درست متوجه شده ای
که پشت این اقیانوس خواب مانده است
خویشاوندی نزدیکی با عشق
با سر تکان دادن به سمت بالا
که خویشاوندی نزدیکی با علامت منها داری
بیشتر از این افسرده ام
و ترک های شیشه ی عینکم بیشتر
تا چروک های روی صورتم عمیق تر شود
نشانی تو را در کیسه اش پنهان کرده است
بی خبر از اینکه کانگورویی
لباس های مختلف نپوشانده است
که دست در دست هم می رقصند
به دلتنگی و حسرت
سرخوردگی مرا لیس نزده است
واقعاً هیچ کس به اندازه ی این حیاط

سفیدپوش می کنم
حیاط را با نامه هایی که به تو نوشته ام
از بس که برف نمی بارد