لشگر شکست خورده کلمات

به ساحل برگرد

قلعه­ای بساز تا نگهبانش شوم

بگذار آفتاب بر تنت بتابد

آن‌قدر که دوباره صحرای من شوی

و تنت از بی‌تابی ترک بخورد

می­بینمت لبه­ی تخت نشسته­ای

می­توانم نفس بکشم اما پشتم درد می­کند

چیزی در ستون فقراتم جا مانده است

چیزی شبیه نخلستانی که می­سوزد

هواپیماها از آسمان می­گذشتند

تو از پشت­بام خانه به آن‌سوی دنیا نگاه می­کردی

به من که خودم را در پالتو می­پیچیدم

و دلم برای خواب لک زده بود

هواپیماها را به باند فرودگاه برمی­گردانم

راه‌پله­ی پشت­بام را می­بندم

بارانی از گلوله در قلبت جای مرا می­گیرد

به تن سوراخ‌سوراخم نگاه می­کنم

دیگر لبه­ی تخت ننشسته­ام

از کنار حافظیه رد می­شوم

باد با مِینار سیاهم بازی می­کند

می­توانم نفس بکشم اما پشتم درد می­کند