كوبو آبه، نويسنده و نمايشنامه‌نويس ژاپني كه به كافكاي ژاپن معروف است، در 1924 در توكيو متولد شد. (كوبو تلفظ چيني نام اصلي او يعني كيميفاسا است.) او بنا بر اقتضاي شغلي پدرش در يك ايالت دست‌نشانده‌ي دولت چين به نام مانچاكو بزرگ شد. بعدها به توكيو بازگشت و وارد مدرسه‌ي پزشكي وابسته به دانشگاه توكيو شد. آبه در جواني در كنار رشته‌ي اصلي خود يعني پزشكي، به مباحث رياضي و جمع‌آوري حشرات نيز علاقه‌ي زيادي نشان مي‌داد؛ البته از مطالعه‌ي آثار بزرگاني چون داستايوفسكي، پو، نيچه و كافكا نيز غافل نبود. اما سرانجام علاقه‌ي وصف‌ناپذير او به ادبيات، او را از پرداختن به حرفه‌ي اصلي خود، پزشكي بازداشت به وادي ادبيات قدم گذاشت.

اولين اثر كوبو آبه در سال 1947 با هزينه‌ي شخصي منتشر شد؛ مجموعه شعري با عنوان اشعار بي‌نام. اولين رمان او نيز در كمتر از يك سال به چاپ رسيد؛ رماني با عنوان تابلويي در انتهاي خيابان، كه آبه آن را بر پايه‌ي داستان زندگي بهترين دوست دوران زندگي خود، كاناياما توكيو، نوشت. در سال 1951، كوبو آبه به بام ادبيات ژاپن رسيد و معتبرترين جايزه‌ي ادبي ژاپن، اكوتاگاوا، را با نوشتن رمان جنايت آقاي اس. كارما از آن خود ساخت. در سال 1960 با نوشتن رمان زن در شن‌هاي روان كه به زبان فارسي نيز ترجمه شده، برنده‌ي جايزه‌ي ادبي يوميوري شد. آخرين اثر اين نويسنده‌ي شهير ژاپني نيز سه نمايشنامه است كه به واپسين سال حيات وي بازمي‌گردد. سبك نوشتاري او به گونه‌اي است كه وي را به نويسندگان مكتب پست‌مدرنيسم نزديك مي‌كند. احساس كوبو آبه در داستان‌هاي كوتاه و بلندش كاملاً فرا ملي است؛ آبه تنها از ژاپن نمي‌گويد، او از تمام دنيا سخن به ميان مي‌آورد.

كوبو آبه در بيست و دوم ژانويه 1993 چشم از جهان فرو بست.