از متن کتاب: ناامیدی هایش همیشه به این فکر ختم می شود که می میرد و در مردن دلش برای هیچ کس تنگ نخواهدشد. نمی ترسد از اینکه دیگران بعد از مرگ فراموشش کنند. از فراموشیِ خودش می ترسد. از خودش می پر..

با فاصله کمی از شهر و اندکی نزدیک به جنگل، چهار خانواده باهم همسایه هستند. شب های سرد و بلند زمستان، و روزهای گرم تابستان را با جمع شدن کنار هم سپری می کنند. در دورهمی هایشان باهم از هر جایی حرف می زد..

فرو افتادمبا فصلی که از خزانبرخاسته بودآن‌گاه که شاخ‌های آن نفیردر من می‌دمیدو دست‌هام در نیایش خاکگره می خوردرنج را زدودم از خارچرا کهاندوهان رنج رستنی بودمن از رنج‌هایم بزرگتر شدم..

آدم ها آرام آرام به یکی از میلیون ها مدار زندگی عادت می کنند، درست مثل سیاره ای که در یک منظومه برای همیشه گرفتار شده باشد. بعد از آن روزها پشت روزها و سال ها پشت سال ها و اسم این دو باطل می شود تقدیر..

خویش را در پیش پای خویشتن گم کرده ام* دنبالِ من نگردمن از قساوتِ قرن ها گذشته ام از کنار کبیسه عبور کرده امهر روزسیصد و شصت و هفت دَورگِرد خودم می گَردمهر شبسیصد و شصت و هفت باردَورِ خودم گیج می زنم..

شعر شدمدر تنگ تنگ واژگانو ماهیانی که می‌نوشتمسرخ بودند از تیزی قلم.....

از آن پایان در آغاز می گفتاز اوج دوری از پرواز می گفتفروغش با زبان بی زبانیبه انسان غربتش را باز می گفت..

در سال 1943، هنگامی که جنگ جهانی دوم به اوج خود رسیده بود، رئیس‌جمهور ایالات متحدۀ آمریکا، نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر اتحاد شوروری خود را نیازمند آن دیدند تا در دیداری به جزئیات کامل نبردهای نهایی خود ..