شعر شدمدر تنگ تنگ واژگانو ماهیانی که می‌نوشتمسرخ بودند از تیزی قلم.....

من به زهدان ماهی برگشته‌امزندگی به راهش ادامه داده استاین را به پیامبریکه پهلویم دراز کشیده نمی‌گویمو تا ابد در آن جا می‌مانم..

هرچه قدر لابه لای درختان قدم بزنیحافظه جنگل در کارگاه چوب بریپاک شدنی نیست..

کدام پل در کجای جهان شکسته است که هیچ کس به خانه اش نمی رسد..

..

..

..

..