گزیده اشعار رابرت بلایاگر می­توانستم به ژرفا رِسَم، به نزدیکای خاک،می­توانستم مشت­هایی پُر از تاریکا برگیرم!تاریکایی که همیشه بدان جا بود، که ما به او هرگزاعتنایی نداشتیم...

خنده در برف» مجموعه ای است شامل 58 شعر که در فاصله ی سال های 83 تا 86 سروده شده است و با جمله ای از کتاب مقدس در رابطه با خشم پروردگار و تغییر زبان بابلیان آغاز می شود. به گفته ی صفاری، این حادثه استع..

..

..

در رنگ خفته استعطر گُل کاکتوستا عاشقانه ترین نگاه جهانبیدارش کند.بر صندلی سردبه خواب می رومکنار غروبی ته نشیندر فنجانِ تلخ،تا پروانه های گرم نگاهشاز پشتِ گردش کلیدبیایند و آرامپلک هایم بگشایند...

..

زبان مشترکی داریمبا این همهیکدیگر را نمی‌فهمیممابایدمثل غارنشین هاتنها به علامت دست‌های ماناکتفا می‌کردیمآن وقت شاید هیچ سوء تفاهمیمیان‌مان جدایی نمی‌انداخت..

«خورشید را از نوک مدادم فراری می دهند و دو کبوتر جوان را از جزیره ی سینه ام.اما من هنوز به جان عشق قسم می خورم به جان کلمه به جان تو به جان رویاهایم که آبی و شعرهایم که سپید.حالا بگذار سپیده دم دیگری..