گفت می‌رودهمه‌چیز را درست کندبرگرددوقتی آمددیگر چیزی نمانده بودعقربه‌ها دیوار را نشان می‌دادنددیوار پنجره را نشان می‌دادو پنجرهآدم‌هایی که می‌رفتندچیزی را درست کنند برگردند...

تلهروبه روی هر سنگآینه ای می گذارم روبه روی هر نامآینه ای دیگر؛تله ای می سازم:عاقبت در آن می افتیدو همچنان که می میرید به خودتان نگاه می کنید و می خندید...

آری زمین گرد استو من جنینی تنها که در انحنای خمیده خیالکز کرده امشناورم در آبهرچه لگد می‌زنمهرچه فریاد می‌کشمکسی مرا به دنیا نمی آورد..

باران هنوز می‏باریدگوشه‏های چتر شکسته بوداریبِ تندِ آباز حجمِ تنهایی‌امبه سوی جاذبه‏های خیسِ لایه‏های زمین فرو می‏رفتو ماهدر ذهن پریشانِ آسمانتصویرِ مات و منجمدی داشتمثلِ سنجاقک بی‌جانِ لاغری که آن رو..

چشم‌های سبز توسفیدی پوستتو رژی که به لب‌ها کشیده‌ایپرچم کشور من استکه غم رادر صورت توخلاصه می‌کند..

باید بیرون می‌زدم از خود شعله‌هایی زبانه می‌کشید در من راه‌گریزی نداشتم شعر شدم اکنون... هر آنچه که می‌خوانید از جهنم گذشته است ..

از مطرودهاییاز من هااز ث ، ضاد، ظاحرف‌هایی که به ندرتندحرف‌هایی گوشه‌گیرحرف‌هایی مثل تک‌برف سالتک‌باران بیابان.صدایی زنگ‌داراز نزدیکی رویه‌ی زبان به پیشکام.....

... شاملو گفت یک یا دو بیت را نمی‌توان مقیاسی گرفت برای تعیین حدود ذهنیت نابغه‌ای چون حافظ که این‌طور فکر می‌کرده یا چنین عقیده‌ای داشته است. آنچه در شناخت حافظ اهمیت دارد شناخت کاینات ذهنی اوست، ..