..

مست می شود هواوقتی از ریه ها تو برمی گرددنفس که می کشیدرختانتلوتلو می خورند..

..

بخندبا احتیاط پیاده می شوم از سایه اتاستارت نمی خورد ماشینمبخندمن مدت هاست از بازی خارج شده ام..

..

من به اندازه ی همه ی سنگ ریزه هاییکه در کنار همه ی ریل های جهان خوابیده اندرؤیای آمدنت را می بینم  ..

 هزاران بار هم که بمیری ... یک قطره خون از هیچ تلوزیونی نیمی رود ... ما آرام نشسته ایم ... و با هر مرگ ... تنها وفقه ای کوتاه میان شام مان می افتد...

ایمان صفری در انتهای کتاب درباره خود و مجموعه شعر «دچار» می گوید: هرگز فکر نمی کردم سرنوشتم با شعر گره بخورد، رویای من از نوجوانی، موسیقی و روزنامه نگاری بود اما از سال ۷۴ با خواندن «هوای تازه» وارد ..