چه کودکی می‌توانستم بمانماگر آینهنبود!..

کلاغ‌ها، زاغ سیاهت راچوب می‌زنندو ملخ‌ها، بی اذن تومزرعه را می‌خورندبفرمایید بنشینید مترسک عزیزشهر، امن و امان است!..

از قضایایی که میدانیبر زبانم همچنان ته‌مانده‌ی زهری‌ستقصه‌ی من قصه‌ی شهری‌ست..

گزیده‌ی مطایبه و طنز منظوممطالبی که از عمران صلاحی در این نشریات چاپ شده، اغلب مضامین روز و لحنی عامیانه دارند و شاید بتوان گفت بیشتر از طنز، جنبه مطایبه و فکاهه دارند. اما شاید در شرایط امروز، خنده ب..

می‌نشینمچون گنجشکی بی‌قراربر شاخه‌ی سپید صبوریکی می‌رسد بهار؟کی سبز می‌شود، آیین اعتماد؟یا ذوب می‌شود اینتردید منجمد؟لب‌های سرد من،کی خواند این کلام:«ای روشن سترگ، خورشید من، سلام!»..

طوفان، نسیمی بود در استالینگراددر عبور از سربازانیکه عینک‌های غبار گرفته رابا دست‌های خونی‌شان پاک کرده و برای عشق خودسرخ‌ترین نامه‌ها را نوشته‌اندوقتی طعم آخرین کلمه رادیگر از یاد برده بودند..

پرهایش را به تمسخر گرفتندنامه‌اشمیان انبوه دود اژدهای آهنی گم شدسرخ پوستیکه پای قطاربه قلمرویش باز شده است..

حتما باید به دنیا می آمدمو برای تو می مردموگرنه زندگیحتی به شوخی همقشنگ نبود..