تو آمدی،و ما بر سر نشاط باز شدیم.چنان‌که تاریکی رانه به تاریکیکه با تو به زوال نشستیمو تلخی زبان همالان را با عشق.بر این جملهخیل قوالان از دورجای فراز آمدندو ما سکونی تمام گرفتیم...

در شهر‌های خالی از سکنه شناور بودو اتاق‌های خانه‌های رها شده را پر می‌کرد.هوای برفی را در رگ‌هایش نگه می‌داشت،باران را در چشمانش ذخیره می‌کردو فصول ناشناخته‌ای به ارمغان می‌آورد.چه پرنده‌ی سبکی!در بی‌..

شعر سپید (یا شعر منثور) در زبان و ادبیات فارسی، شعری است که در آن، وزن‌های عروضی کهن یا آزاد / نیمایی حضور نداشته باشد یا در شکل / فرم آن حضوری تعیین کننده نداشته باشد. مجموعه‌ی حاضر منتخب و تحلیلی اس..

سنگ ریزه‎‌ها سقوط می‌کنندسفر کوه اماهمیشه ناتمام می‌ماند..

حالا گناه نخستینمزاییده به زایشی ابدیابری پیوشته به باراندرختی بی سیبتا از من بچینی، چین پیشانی‌ام راو در چنتهجز تو ندارمجز تو، گناه نخستینم!..

دیگرهیچ رشته بارانی،دریا را ریسه نمی کند..

چه کودکی می‌توانستم بمانماگر آینهنبود!..

کلاغ‌ها، زاغ سیاهت راچوب می‌زنندو ملخ‌ها، بی اذن تومزرعه را می‌خورندبفرمایید بنشینید مترسک عزیزشهر، امن و امان است!..